Mało wyszukany humor graficzny na pudełku Skarpety chochlika na szczęście nie idzie w parze z zawartością. Gra jest skromnie ilustrowana, planszetki graczy wręcz świecą pustkami, ale w końcu to gra logiczno-losowa. Tu liczy się przede wszystkim dobra organizacja!

OPIS I CEL GRY

Po wielkim praniu przychodzi czas na układanie ubrań w szafie. Gracze muszą tak rozmieścić poszczególne części garderoby, żeby na półkach obok siebie znalazły się co najmniej trzy sztuki ubrań w tym samym kolorze lub tego samego rodzaju. Dodatkowo muszą uważać na złośliwego chochlika, który będzie chciał im podrzucić cuchnącą skarpetę, która zepsuje cały efekt. Osoba, która najlepiej wykorzysta dostępne w szafie miejsce i zdobędzie najwięcej punktów, zostanie zwycięzcą.

ZAWARTOŚĆ PUDEŁKA

4 plansze szafy
96 kafelków ubrań w 4 rodzajach (spodnie, sukienki, koszule, krótkie spodenki)

55 kart
instrukcja

PRZYGOTOWANIE I PRZEBIEG GRY

Rozdaj graczom planszetki z szafą. Pomieszaj i rozłóż wszystkie żetony ubrań na środku stołu obrazkiem do dołu. Potasuj karty i ułóż je w zakrytym stosie.

Przed rozpoczęciem gry wszyscy losują po dwa kafelki. Będzie można je położyć na planszy w dowolnym momencie – po jednym dodatkowym na turę.

Gra dzieli się na dwie fazy:
1⃣ w pierwszej gracze losują ze stołu po jednym żetonie i decydują, które z posiadanych ubrań umieszczą na planszy. Ten etap trwa do momentu, w którym każdy z graczy będzie miał w swojej szafie co najmniej trzy ubrania

Ubrania można układać w szafie w dowolny sposób. Dokładane żetony nie muszą się ze sobą stykać. Ważne, żeby gromadzić obok siebie (w pionie i poziomie) ubrania z tego samego rodzaju i w tym samym kolorze.

2⃣ w drugim etapie przed wylosowaniem ubrania gracze odkrywają wierzchnią kartę ze stosu i wykonują przypisane do niej działanie. Ten etap trwa do momentu, w którym zostanie odkryta karta „śmierdzącej skarpety”, która kończy grę. 

Rodzaje kart

W talii jest 5 rodzajów kart: „Sprzątaj dalej, przyjacielu” (24 szt.),  „Zabierz ubranie” (16 szt.), „Dobierz ubranie” (7 szt.), „Nagroda za dbałość” (7 szt.), oraz „Śmierdząca skarpeta”. Każda ma inny efekt. Niektóre obowiązują gracza, który odkrył daną kartę, inne dotyczą osoby, która jako pierwsza lub ostatnia nakryła ją ręką.

Nic się nie dzieje. Gra toczy się dalej.
Zabierz ubranie we wskazanym rodzaju od gracza siedzącego po lewej lub prawej stronie. Jeśli sąsiad nie ma takiego ubrania w swojej szafie, dobierz kafelek ze stołu i umieść go w swojej szafie. Dotyczy gracza, który odkrył kartę.
Zabierz ubranie we wskazanym kolorze od gracza siedzącego po lewej lub prawej stronie. Jeśli sąsiad nie ma takiego ubrania w swojej szafie, dobierz kafelek ze stołu i umieść go w swojej szafie. Dotyczy gracza, który odkrył kartę.
Wylosuj dodatkowy żeton ubrania ze stołu. Dotyczy gracza, który najszybciej nakrył kartę dłonią.
Pod koniec gry karta przynosi 1 dodatkowy punkt graczowi, który ją zdobył. Dotyczy gracza, który najszybciej nakrył kartę dłonią.
Karta kończy grę. Dotyczy gracza, który ostatni nakrył ją dłonią (w rozgrywce 3–4-osobowej).
Dwa wylosowane przed grą żetony stanowią rękę gracza.

Punktacja

Gracz dostaje pod koniec gry za każdą grupę ubrań, która liczy co najmniej 3 sztuki w tym samym kolorze lub co najmniej 3 sztuki z tego samego rodzaju. Jeden żeton ubrania może być liczony dwukrotnie, jeśli spełnia warunki dwóch grup. Ogólna zasada jest taka, że dostaje się dwa punkty mniej od liczby ubrań tworzących punktujący zestaw:

3 zielone ubrania = 1 punkt
4 koszule = 2 punkty
5 żółtych ubrań = 3 punkty
3 niebieskie ubrania (1 punkt) + 6 czerwonych ubrań (4 punkty) +3 koszule (1 punkt) + 3 sukienki (1 punkt)
Suma punktów tego gracza wynosi 9 punktów.

WRAŻENIA

Skarpeta chochlika nie wzbudziła większego entuzjazmu moich córek. Zachęcane przeze mnie zagrały w nią kilka razy, ale potem wybierały tytuły, które wywołują u nich więcej emocji: śmiechu, rywalizacji czy główkowania. Skarpeta chochlika nie przyciąga oprawą graficzną, zasady są proste i wbrew sugerowanemu przez wydawcę wiekowi odbiorcy 8+ nawet sześciolatki są w stanie tak układać kafelki z ubraniami, żeby tworzyć odpowiednie zbiory. Podbieranie sobie elementów garderoby nie jest ani specjalnie frustrujące (dla poszkodowanego), ani ekscytujące (dla biorcy), bo kart „Zabierz ubranie” jest w talii aż 16. Najwięcej kontrowersji wzbudza karta „Cuchnącej skarpety”: o ile w rozgrywce 2-osobowej po prostu jest sygnałem do zakończenia gry, o tyle w przypadku rozgrywki 3–4-osobowej gracz, który jako ostatni nakryje ją dłonią, traci wszystkie swoje punkty. To zbyt dotkliwa kara za brak refleksu, a dziecko, które przez całą grę starało się dopasowywać kafelki ubrań w szafie, czuje się po prostu oszukane. Bez żalu wprowadziłam domowe zasady, zgodnie z którymi karta skarpety po prostu kończy grę i nie każe nikogo za opieszałość.
Ze względu na dużą liczbę żetonów można wykorzystać grę Skarpeta chochlika do zabaw w układanie, uzupełnianie i odtwarzanie sekwencji albo grupowanie – co będzie równie (a może nawet odrobinę bardziej?) angażujące dla młodszych dzieci jak rozgrywka według zasad dla tych nieco starszych. 

TYTUŁ: Skarpeta chochlika
AUTOR: Irena Drobnik
OPRACOWANIE GRAFICZNE: Studio projektowe APO

WYDAWNICTWO: Alexander
WIEK: 6+
LICZBA GRACZY: 2–4
CZAS GRY: 15 min
WIELKOŚĆ: 24,5 × 25 × 6 cm
ROK WYDANIA: 2018

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *