Płynący przez ocean statek zostaje zatopiony przez huragan. Większość jego ładunku idzie na dno, ale kilka skrzyń rozbija się na najeżonym skałami wybrzeżu. Tylko jedno pudło wychodzi z katastrofy prawie bez szwanku. Wewnątrz znajduje się robotka Roz, która potrafi mówić, poruszać się i uczyć. Wyspa, na której po raz pierwszy otworzyła oczy, jest jedynym domem, jaki zna, ale jej mieszkańcy są wrogo nastawieni do robota. Roz zdaje sobie sprawę, że jeśli…
Co mi powiedział tata to trzecia część cyklu o więzach rodzinnych francuskiego duetu Astrid Desbordes (tekst) i Pauline Martin (ilustracje). Na blogu mogliście już przeczytać o Miłości i Mojej młodszej siostrze (TUTAJ), a teraz przyszedł czas na książkę z tatą w roli głównej. W dniu Waszego święta życzymy Wam wszystkiego najlepszego, drodzy tatusiowie! CO MI POWIEDZIAŁ TATA Kilkuletni Archibald stoi z tatą nad brzegiem morza i przygląda się lecącym ptakom. Zafascynowany ich wolnością…
Od ponad roku wieczorne czytanki ze starszą córką należą do męża. Ja w tym czasie usypiam młodszą latorośl i z utęsknieniem nasłuchuję przez przeszklone drzwi, co czytają i jak się przy tym bawią. Najczęściej przed zaśnięciem towarzyszą im znani całej naszej rodzinie bohaterowie, tacy jak Basia, Skarpetki, Stina, Pomelo czy wiking Tappi i jego przyjaciel Chichotek, bo choć Lenka lubi eksperymentować z książkowymi nowościami, to jej tato woli…
Wojna zawsze jest złem, dla którego nie ma żadnego usprawiedliwienia. Zmienia życie ludzi nią dotkniętych w koszmar, odbierając poczucie bezpieczeństwa, dach nad głową i – przede wszystkim – bezcenny dar życia. Jej niszczycielska potęga prędzej czy później dosięga wszystkich, a ograniczenia w dostępie do żywności czy konieczność rezygnacji z dotychczasowego stylu życia niosą nie mniej cierpienia niż kule i bomby. Ale istnieją też wojny, w których nie pada ani jeden strzał… ŻYCIE…
Powiedz mi, a zapomnę, pokaż mi, a zapamiętam, pozwól mi zrobić, a zrozumiem. Ilekroć przypominam sobie słowa Konfucjusza, jest mi wstyd, że tak rzadko pozwalam swoim dzieciom na eksperymentowanie i poznawanie świata według ich własnych reguł, na zwykłe „ja sama, mamo!”. Zbyt często pomagam, zbyt często poprawiam, zbyt często robię coś za córki, bo tak szybciej, wygodniej i lepiej. Tu uszczknę pięć minut, tam uda mi…
– Mamo, kocham cię tak bardzo, ile czasu najwolniejszy żółw na świecie szedłby dookoła Ziemi milion razy, a po drodze ciągle by się zatrzymywał i robił długie przerwy – mówi starsza córka, kiedy przytulamy się przed snem w łóżku. – Mamo, a ja cię kocham tak bardzo, jak stąd na Marsa, z Marsa na Wenus i dookoła wszystkich gwiazd – za chwilę dołącza do nas młodsza córka. – A ja kocham was…
